بررسی آثار روانی اجرای مجازاتها در پیشگیری از تکرار جرم

چکیده: در عصر ما افزایش بی رویه جرائم و ناکارآمد بودن شیوه اعمال کیفر در مبارزه علیه جرم، گرایش روز افزون به استفاده از نتایج تحقیقات جرم شناسی و یافته های آن در پیش گیری از جرم را در سیاست گذاری جنایی در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی از سوی دولت ها غیر قابل اجتناب کرده است. به طوری که امروز اهتمام دولت ها به امر پیشگیری از وقوع جرم و اصلاح مجرمین بر اساس یافته های جرم شناسی یکی از اقدامات مهمی است که از سال ???? میلادی تحت حمایت سازمان ملل متحد در اغلب قوانین کشورهای مختلف جهان پیش بینی و پذیرفته شده است. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز، قانونگذار در بند پنجم از اصل ??? این قانون، اقدام مناسب برای پیشگیری از وقوع جرم و اصلاح مجرمین را یکی از وظایف عمده ی قوه ی قضاییه قرار داده است. تکرار جرم به عنوان یکی از مظاهر حالت خطرناک جوامع مختلف را به‏ موضع گیری‏های متنوعی واداشته است. سنتی‏ترین پاسخ در قبال این پدیده‏ ناخوشایند توسل به شدت کیفرهاست که هنوز در قانونگذاری بعضی از کشورها، با تعابیر جدیدتر خودنمایی می‏کند. اما علی‏رغم تشدید کیفر و حتی در بعضی مواقع طرد مکرر بزهکار ، تکرار جرم افزایش یافته است. به‏ دنبال ظهور ناکارآمدی کیفر در مقابله با تکرار جرم، اندیشه بازپروری و خنثی کردن خوی جامعه ستیزی در بزهکاران مکرر قوت گرفته است. شناسایی شخصیت بزهکار و علل ارتکاب جرم بعد از ارتکاب اولین جرم، در چهارچوب دستاورهای جرم‏شناسی بالینی با هدف بازگرداندن بزهکار به‏ زندگی سالم اجتماعی صورت می‏گیرد که غایت آن پیشگیری از تکرار جرم‏ است. امروزه این اندیشه‏ها در اجرای کیفر به ویژه کیفر زندان، مورد توجه‏ خاص دست اندرکاران سیاست جنائی است. در این تحقیق سعی برآن بوده است به بررسی آثار روانی اجرای مجازات بر پیشگیری، خصوصا آثار روانی آن بر مجازات های سالب آزادی، محدود کننده آزادی، بدنی و در نهایت مجازات مالی چه قبل از ارتکاب جرم وچه بعد از ارتکاب آن پرداخته شود.